Bulut oldum özlemlerine,
Yağmurlar gibi yeşerttim umutlarını,
Rüzgârlarla öptüm yanaklarından,
Yine hasret dedin ah! Yine hasret…
Varlığına endeksledim yaşadığımı,
Namerdim kendim için umduysam.
Senin içindi yıllara meydan okuduğum,
Cennetleri reddettim; günahkâr oldum.
Yine yaranamadım ah! Yaranamadım.
Bilemedim sevmenin suç olduğunu,
İhlâl ettim duygularımın sınırlarını.
Sen büyüdükçe büyüdü dünyam.
Senin kadar kavradım kendimi,
Yine anlayamadın ah! Anlayamadın.
Sen, varsın ya sen! Ne nimetsin…Ne ziynet…
Yoklarımı unutturdu, zümrüt gözlerin.
Toz pembe gördüm tek düze sevmekten
İlkelce mutlandım hayalinle;
Yine çok gördün ah! Yine çok gördün.
Kayıt Tarihi : 21.9.2008 01:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yüreğinize, kaleminize sağlık efendim.
Tam puanla tebrikler.
TÜM YORUMLAR (4)