Yine Annem Ağlasın... Şiiri - Abdullah T ...

Birer birer söylerim,hepsi bir gaye için,
en kutsal saydıklarım.
Bir bayrağım, bir kitabım,
birde bağrında büyüdüğüm vatanım..
Yasımı tutmasınlar,kucağında büyüten,
bir vatanım,bir annem.
İkisi de sevgili,istemem ağlamasın,
biri ağlayacaksa,
Yine annem ağlasın,ağlamasın vatanım,
Çıkarken son nefesim, karalar bağlamasın.

Kıtalar dar gelirdi,göl olurdu denizler,
çağlar da son bulurdu.
Onlardan miras kaldı,çok ufacık bir vatan,
yetimdi Anadolu,
Elini çekmez düşman,kutsal topraklarımdan,
beni hiçe sayarak,
Yeter ki sen üzülme, yaşa sonsuza kadar,
gerekirse ben ölurum.
Yine annem ağlasın,ağlamasın vatanım,
Çıkarken son nefesim, karalar bağlamasın.

Bir metrede bin mermi,şehitler öyle tuttu,
düşmanın girdabından,
On asırdan beri, can verdi buralarda,
vermedi toprağından.
Yaşayanların değil, ölenlerin de hakkı,
hesabı sorulmaz mı?
Vatan müsterih olsun,ben ölürüm vatana,
niceler ölmedi mi?
Yine annem ağlasın,ağlamasın vatanım,
Çıkarken son nefesim, karalar bağlamasın.

Bir Anadolu kaldı, hesap yapıyor düşman,
ben de seyrediyorum.
Ne oldu Çanakkale,Sakarya’da ne oldu,
ne der Nene Hatunlar,
Biz neyin temsilcisi,onlar ne için öldü,
bu toprakta yatanlar.
Şehitler vekiliyim,ihanet etmem asla,
vursalar da kalbimden,
Yine annem ağlasın,ağlamasın vatanım,
Çıkarken son nefesim, karalar bağlamasın.