Yine Akşama Durdu Saat Şiiri - Aslı Demirel

Ve işte sessizce
Ve işte yine
Akşama durdu saat
Gurupta dans ediyor hasretin resmi
Kanıma bata bata
Kendini özlemle vurdu saat
Tenime tutunmuş soğuk hâla bırakmıyor
Fersiz bir şarkı plakta dönüyor
Hüzün capcanlı mutluluğun nefesi duyulmuyor...

Kızıl inlemeler çınlatıyor ortalığı
Ellerimde bahardan kan kusan bir nisan kaldı
Bütün aylar hipnozda kendini nisan sanıyor
Ve bu sanmalar yakarken günü geceyi
Karıştı herbiri
Hepsi acımasızca zifiri

Oysa ki aşk dedim mi güneş bile dize gelmeliydi
Ufalmalıydı
Yıldız misali

Ve işte yine
Ve işte sessizce
Renkler sökülüyor bir bir gökyüzünden
Nereye baksam kara
Hatta ellerim ayaklarım
Ben kara
Bedenim başlı başına acıtan bir yara
Hayat sırtımda kocaman bir kelebek mandal
Kuruyor kuruyor
Ve dolaştıyor gayriihtiyari
Bir zamanlar kendiliğinden gelirken
Gözüme gülüş
Şimdi içine çizdim özlemleri
Bir türlü sevemedim kirpiğimden sarkan isyanı
Gel de sil sıcağınla
Yolları kapatan manzaradaki siyahı...

(12 07 2009)