Yine Akşam Oldu Ankara'da

Yine akşam oldu Ankara'da
Bir deli hüzün çöktü yüreğime
Sigaram,kadehim,yalnızlığımla ben
Çatlayan benliğimin duvarlarından sızan kan
Dert ortağım aynalar,baktıkça kararan
Sessizliğe gömdüğüm çaresizliğin kör karanlığında
Dışarıda boranlar
Sevgiye aç yüreğimde yine ıpıssız gece
Hayaller kara,aynalar karanlık,Yalnızlıksa
Büsbütün renksiz
Dumansız bir ateş içimde tüten
Adı konmamış korkularla yollara düştüm
Taşlı dikenli vicdansız yollara
Bir fener tutmaktı niyetin kör karanlığa
Boş,umutsuz,yılgın yollarda
Mahremlerde bir mum yakıp
Kimsesizliği seyre daldım
Neydi varlığı yok eden
Hiçliğin tanrısı mı
Tanrı acımasız mı bu kadar
Sanmam
Serseri fırtınalar koptu yine
Ürperdi zavallı ruhum
Yok,olmadı,başaramadım
Yalnızlığa alışamadım
Ey,dost olmayan vefama
Ankara sokaklarını zindanlara koyan
Dideden süzülen bir damla yaş olup
Toprağa akan
Ey,çektikçe iten karanlık girdabım
Keşke seni hiç tanımasaydım
Olmadı,yalnızlığa alışamadım