Yine aklıma geldi ölüm
Yine öldüm bu gün
Hani yaşayacaktım
Çiçekler toplayacaktım mısralarıma
Hiç yorulmadan bütün gün.
İlk nefesim vardı ya
Kendim mi almıştım,
Doktor mu tokatlamıştı, ebe mi
İşte o nefes olmasaydı ah ah
Şu son nefesi almayacaktım.
Ben saymadım ki hiç
Kaç güneşe şafağı yaşattım
Geceler boyu oynaştığım kaç yıldız var
Gönlüm kaç defa aşkı yaşadı
Kaç defa gözlerimi ağlattım…
Daha dündü koştuğum yalınayak
Kahkahalar attığım çılgınca gülüp
Sevgilerimi yalnız mı bırakacaktım
Bir anda
Bir köşede ölüp…
Ben istemedim ki ölmeyi
Rengarenk dururken ışık
Neden olsun toprağın altında
Bir tek renge mahkûm
İstemediğim karanlık.
Ben istemedim dostlar son nefesi
İlk nefesim hep benimle kalsın
Beni çiçeklerimden ayıran ölüm
Gönülleri değil
Ölümleri alsın.
Çiçekler bensiz kalacak
Yine öldüm ya bu gün
Yaşamak kelimesini sildim sözlüğümden
Sadece karanlığı seyredeceğim dostlarım börtü böcek
Hiç yorulmadan bütün gün.
Kayıt Tarihi : 28.6.2008 01:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!