Yine Aklıma Düştün Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Yine aklıma düştün, anam-babam,
Olanağı mı var ki; aklıma düşmeyesin
Akşamlar böyle inerken sarıçam dallarına,
İnsanlar evlerine böyle çekilirken,
Güneş bir beşibirlik gibi denize gömülürken?
Olanak mı var ki; aklıma düşmeyesin?
Tanrı esirgesin.

İnsan böyle mi sızı olur kemiklerde?
Yürekte böyle mi yangınlara döner,
Gözlerde böyle mi yaş olur; yanaklara süzülen,
Böyle mi rüzgar olur, yağmur olur,
Ay olur, yıldız olur, güneş olur,
İnsan insanın yüreğine
Böyle mi
Tebelleş olur?

Seni anmakla bitip tükendi ömür,
Ne kaldı ellerimde hayallerinden başka?
Hayallerin…
Ah, hüznümü arttıran mahzun hayallerin…
Sanki hala boynu bükük, hala genç,
Aramıza nasıl girmişse; girmiş bir ayrılık,
Hem çirkin,
Hem iğrenç.

Yanımdasın sanki,
Sanki bana benden yakınsın,
Uzanmaya kalkışırım, dokunamam,
Konuşurum duyamazsın,
Dinlerim konuşamazsın,
Bir çileli kader gibi yazılmışsın alnıma,
Bozulamazsın.

(GÜVERCİN isimli Serbest Şiirler 'inden > 71-72/100)