Yine Şiiri - Erhan Turan

Bir hüzün kaplamış etrafımı yine,
Hem de çepeçevre,
Nereden geldiğini bilemediğim...
Bir burukluk ruhumu esir almış yine,
Sebebini çözemediğim...
Bir türlü anlamlandıramadığım,
Bir anlamsızlık var yine,
Beynimi esir alan,
Beni anlamsızlıkların derinliğinde boğmaya çalışan...
Şimdi hangi sebep kurtarır beni,
Çıkılmaz bu ruh haletimden?
Hangi haber,
Hangi mutluluk,
Hangi neşe kurtarır beni,
Bu kasvet zindanından?
Kâr etmiyor artık başını alıp gitmek,
Yalnızlıklara sığınmak,
Gözlerini dünyaya kapatıp uyumak,
Bütün perdelerini çekip,
Kendini hayattan soyutlamak...
Ne bir sahil kenarının esen serin rüzgârı,
Ne orman ağaçlarının yaprak hışırtısı,
Ne de bir bahçenin çiçek kokusu...
Fayda etmiyor artık!

Geceye aydınlatan yıldızlar,
Karanlığı aydınlığa çeviren sabah güneşi,
O güneşin doğarken yaydığı ışık hüzmesi...
Yine bir hüzün kaplamış yüreğimi,
Bana bir eksiklik hissi veren...
Ama ne olduğunu,
Nereden geldiğini,
Niye geldiğini bilemediğim...
Sebebini anlayamadığım
Ve belli ki hiç anlayamayacağım...