Yine Şiiri - Tuana Ay

Yine bir siir paylasiyor benle hasretimi,
Yine yoklugun acitiyor icimi,
Yine senden kalan kiriklarim batiyor kalbime,
Ve ben herzamankiye takilmisim, beynimde yankilaniyor “yine, yine”.

Beyinimin icinde yankilaniyor sessizlikler,
Artik bu sessizlikten haz alamiyorum,
Sacma sapan seslerle kendimi avutuyorum,
Kendime seni gecistirecek ugraslar ariyorum yine,
Yankilanmasin diye yine sesin, yine gülüsün, yine, yine…

Her gördügüm yüze kahrediyorum, ya yine sana benziyor,
Yada kahrediyorum yine sana benzemiyor diye,
Aramayacagim diyorum yüzünü yine, yine ariyorum heryerde,
Derim yok ki senden baska dert ortagim olsun, halden anlayan,
Kime anlatsam derdimi, sikilir benden, yine mi o, yine, diye…

Sanki kaderin özel bir cemberi var, beni taktigi,
Kurtulamiyorum, bu yeniliksiz halimden, elim kolum bagli,
Kendi acizligim, en cok yakan, acitan, inciten, sen degilsin,
Seni yine, yine, yine unutamadigim…
Senden yine, yine, yine kopamadigim…
Ve hep bu yineler bitiriyor beni.