Yılmaz Yıldız Şiirleri - Şair Yılmaz Yıldız

Şimdi,
bir İzmir akşamının
tam ortasında oturmuş,
batırmışım güneşi de...

Sesler geliyor kulağıma

Günaydın,
içimin gülen yüzü...

Daha kaç gün
sensiz açarım gözlerimi güne
bilemem.

Bir zerdali ağacıyım,
saklı durur içimde
tomurcuklarım.
Açmaz oldu
kaç mevsimdir.

Güneşin
içimi ısıtan sıcaklığını
harmanlayıp yüreğimde
sunuyorum sana,
ısıtsın diye yüreğini...
Sımsıcak kalsın sevgin

Penceremde,
mor menekşeler büyüttüm
seversin diye,
senin için...

Yağmurlara,

Çıkıp gelmeni bekliyordu gözlerim,
ayaklarım telaşlı,
ellerim ıslak
içimde
beni sevebilme ihtimalinin ürkekliği.

Küstürdük mü yine aşkı?
Bir oyun muydu yoksa?
Böyle yazmıyordu kitaplar,
Böyle öğretilmedi bize...
Açılıyor perde,
seyirciler hazır.

Bu şehirde yaşamak,
zor geliyor artık...
Ne denizin maviliği,
ne yıldızların parıltısı
yetmiyor artık yaşamaya...

Gecenin buğulu bakışları arasında
dağ doruklarına bakıyorum.
Belli belirsiz görünen ay,
az da olsa aydınlatıyor geceyi...

Hafiften bir esinti

Aşk,
hayatın kendisiydi
senin için.
Sevişmeler,
gitmelerden önceki mizansen...