Yılmaz Yaralarım Var Gelgitler Aynı ...

İmkansızlığın lobisinde gül cemalini izliyordum, güzeller ölümcül halinin defilesini sunarken.
-Son bakışınla ilk bakışının akustik temasında dile getiremediklerin ağlıyordu.
-Kaşlarını yıkıp geçen söylediklerimin ıslak hayalinde halime uslanmaz dermanlar çoğaldı.
-Bir çift sözün sözsüz romanlar gibi içimde ivmesini sunarken sen mecburlarını otlatıyordun.
-Ateşinden durmak istedim.Sırrına sırlarımı eklemek istedim gün ile yüzün arasındaki arafa.
-Konuk olduğun ömrümün son basamağındayken zülüflerin kemendi değdi yarama. Düş’tüm düşlerinde. Bir düşeşisin düşünce terkinde izmlere karşı arkaik kinler besledim.
-Her izm bir akla binlerce akılsızlığa delalet. Sol yanında izm yok,izim de mi yok sevgili.