Yılmaz Yaralarım Var Gelgitler Aynı ...

İmkansızlığın lobisinde gül cemalini izliyordum, güzeller ölümcül halinin defilesini sunarken.
-Son bakışınla ilk bakışının akustik temasında dile getiremediklerin ağlıyordu.
-Kaşlarını yıkıp geçen söylediklerimin ıslak hayalinde halime uslanmaz dermanlar çoğaldı.
-Bir çift sözün sözsüz romanlar gibi içimde ivmesini sunarken sen mecburlarını otlatıyordun.
-Ateşinden durmak istedim.Sırrına sırlarımı eklemek istedim gün ile yüzün arasındaki arafa.
-Konuk olduğun ömrümün son basamağındayken zülüflerin kemendi değdi yarama. Düş’tüm düşlerinde. Bir düşeşisin düşünce terkinde izmlere karşı arkaik kinler besledim.
-Her izm bir akla binlerce akılsızlığa delalet. Sol yanında izm yok,izim de mi yok sevgili.
Bari izim kalsın, izmlerden ayıklar seni. Sol yanın hep benli kalsın ki seni çağdaşlığın gericiliğini temsil eden solculuğu arkaik zavallığına götürmesin.
-Zavallıcın ılırcı olma . Sol yanın aşka imgelerini yaysın. Ben Mecnun’un gölgedeşi olarak solculuk küfleğine hiç uğramamış ,izmlerin közünde çıkarcılara maşa olmamış, hoşgörünün gün ve aşk görmüşü, sevginin son tortusu, evrenselliğin huzur seli, sağduyunun son duyusu, duyulsamaların iç çocuğu, yerel atalara itibar etmemiş, Selanik’e hiç gitmemiş, Selanikli olanlara karşı özel sevgisi olmamış, vatanını tanları yaşattığı için seven, bayrağını özgürlük raylarını çizdiği için seven Allah’ın mutlak gerçekleri karşısında karış karış hazır olan ve onları yaşamaya çalışan içsel ödevin aşk öğrencisiyim.
-Yani ademlikten , adamlığa, adamlıktan, maşukluğa, maşukluktan, mutlağa giden güzel rüya tabircisiyim.
-Güzellerin tabirlerinde seni yaşadım tabiri caizse.
Şimdi üzgünlerin düğünü var. Bütün üzgünler davetli. Gülmek yasaklanmış.Kederi olanların sazındasın. Herkes sanki seni çalıyor.
-Müsterih ol ben orada değilim,benim üzüntülerimi ütüleyen bir peri terzisi var.
*Yara kabuklarıma kadar can kırıklarımı derleyen biri.
Su,küser buzullarıma. Magman buzul olur ben yokken.
İki zıttın hayalleri kırıldığında, küresel aşk bunalımı başlar. Global
Balcılar etrafımızda pervane olur. Senin kutbuna gelir Mecnun kılıklı yar.Sakın inanma o hortlağa. Beni sana pazarlamaya gelmiş olabilir. Ya da benim kutbuma gelen derin dekolteli, yırtmaçlı etekli Leyla’a karşı tavırlarımı merak etmiyor musun?
-Ten ile tin arasında din olmalı . Din ile tin arasında din olmalı.
Kutsilerin neciplerinde beni saklasın gül kokun.
Yüreğinde buzul eriten kumru, ders versin bilgece düşlerime.
İçinde çölü genişleten fırtınaların esintiler öğretsin bülbüllerime.
Bir kum tanesiyle kul haresi arasındaki inceliği öğretsin sevi.
Usunda,usanmış hüzünleri ıslatan damlanın son değerdaşıyım.
Seninle değinmişliklerimiz var.Böyle uluorta aurası solmuş g’itmeler sunamazsın yar
Yılmaz yaralarım var, Ay ve şem ve de ismi doldurulmamışın ….. ikliminde.
-Yılmazlar dedi bu aşktan. Yılmazlar kuruttu
su damlası olduğum aşk okyanuslarında. Yunus olup bir ömür yaşamak istedim sevgimle, özel ruhumla.
-Kabullerindeki Kabil’leri bilmedim. Her tavır özgür bir uçurumu yavşatıyordu.
-Hayatı hedonist düşlerine hamile bırakıp hamiline çekler yazamazsın.
-Sonra çekemezsin gidersin deyip karşılıksız çeklerin çektiklerinde vicdanı papatyalarını sunamazsın.
-Tek seviyor, yaşıyor, seviyor, yaşıyor kopuşlarında kendimi bulmayı koparamam. Yılmazlığın bende aşk tesiriydi. Büyüsü alınmamış bir yarayı kapatan özel demlerin süzgecinden geçtim.
-Güzel hayallerin tuvalinde kaldım.Kendimi çizdim gözlerinin renginde. İç gözünün kör kuşağındaki hedonizmi algılamadı sevdam.Öyle görmek istedi. Sevmek katlanmaktı. Büyütülmüş hiçbir engel yoktu. Engebeli ulaşılmazlığı taşıyan niyetlerin seyrindeydik.
-Kullanılmamış iyi niyetlerimin son kullanma tarihi geçmemişti. Çünkü bütün niyetlerimi sana harcıyordum. Harcı yatırılmış eğitilmişliğin sevgi aynasındaydım.
-Sanat, şiir, aşk, güzel bir gelecek atlasında her şey kumruluk rengine boyanmıştı.
-Dağ üstüne dağ örmelerinde kendimi görmek bile istemedim.
Ben fazladan önce gelen fazlalığın fazılıyım.
Erdemin demli haliyim. Mertliğin son Ali’siyim. Elimde zülfikarım. Kesiyorum bütün içten pazarlıkçı kirli düşlerin sahiplerini.
- Beni seversen eğer, eğerlenmiş kır atın sırtında seni güzel günlerin gelini olarak hayal edeceğim.
-Yüreğinde inci tanelerini saklayan özlemin cevheri olarak kalmak isterdim. Sende kalmak, hayatta kalmanın yansık haliydi.
-Gitmenin uçurumunda giyotin ağızlı sözlerin vardı.İçimdeki sevgileri keserek ben özgürlüğümün dişi kuşuyum.
-Babam bile kanatlarımı kesmedi.Oysa hiçbir baba kanat kesmez, tam aksine kanat takar. Oysa koca ile baba, baba ile sevgili kanından değil sadece teninden, deminden, canına can olan ruhundan bir parça.
-Büyümeliydin , kızmadım. Yarın sevdaya büyümüş olarak beni anlarsın yılmaz sevdaların aşk çölüne düşmemiş Leyla olmamış ve bu yüzden Leylalığın lal halinden, kal halinden, eş seyrinden anlamanı bekleyemezdim.
-Bir özel yaraydın yaramın üstüne bıraktığın yaşanası izlerle.
Evet, gilim, “ sev” kısmı yakılmış, ezilmiş, kesilmiş olarak ben yılmaz yaralarımın içinde özlemlere , içsel kavuşmalara kavuştak okumaya devam edeceğim.
-Son damlanın söylediği bir şey var. Ağlamak bu gidişe çok yakışır.