Gölgesinde avunduğum son ağacım kurudu
rüzgarların ıslığı yalnızlığı besteler
sensizliğin yıkandığı karanlığın kuytusu
karaltılarda sular,dile gelir muzdarip
kuğular kanat açar denizlerin ufkuna
Gülyüz/lüm.
Bugün dinle bir kerecik.
yazarsam, beni sana anlatacak bu şiir,
cümle sazlar kötürüm çalıyor notaları...
saatlerdir yazarken kaybolmuş şafaklarda,
Ve sonra erişmek sana
ve o an ölmek...
Bulutlar resmini çizer göklerde
yüksek kayalıklara konar kartallar
Gökkuşağına yıldırımlar
Ne derbeder me mecnun ne divane
Olan başım şimdi viran biçare
Paslı mahsun kalan dertli avare
Gönlüm kordu küle döndü vesselam
Ummanlar ki derelerden beslenir
Gözlerine yaz bunu
oturmuşum ufuğa karanlık demetlerim
şiirinin sancısına gömüldükçe
bir elimde bin deniz
bir elimde gözlerim
sözlerime yapışır sonbahar çığlığım
Müntehayım
ipek yumuşaklığında iner gece
gözlerinde gölgemin akşamın rengi
ve ak saçlarımda son damla ışık
kalbim kanat çırpışı hafif
Şimdi yoksun.
sessizlik,sensizliğin ertesi.
bir deli sacması umuduma-
hayalinde gömülüyorum.
beynimde karınca yuvaları.
Be sen ey
derin sukutlari tanimam diyen
bu kaçıncı bilmem kemiklerim erimede
bu kaçıncı tenha yerlerde yıkanır kullerim.
şimdi golgesi gunesin penceremde
diz çökmüş vakitlerin pençesine elveda.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!