Seni bir 17 Mayıs akşamında kaybettim
Ordu sahillerinde…
Umutlarımı kaybettim…
Ölümü bin defa yaşadım o gece…
Sahili dolaştım
Bir tarafa yığılıp sessizce ağladım
Bu mevsim...
Sevda mevsimi değil güzelim
Öyle derin bakma gözlerime
Yıllardır sevmedim ben inan..!
Unuttum sevmeyi...
İpek saçlarını savur rüzgara
Gönülden gönüle aksın sevdamız
Bütün dünya aşkımızı konuşsun
Güneşi eritip yaksın sevdamız
Ruhunun esrarı sarsın sinemi
Sararan yaprakların arasında gezerken
Dalda zamansız açan gülü sevmek istedim
Gözlerine bakarken, okyanuslara dalıp
Bu hazan mevsiminde aşkı bilmek istedim
Kalbinin kapısında engeller olsa bile
Gideceğim buralardan
Sensiz olan diyarlara
Unutacağım her şeyi
Seni unutacağım…
Ne kadar da çok sevmiştim seni…
Kalabalık sokaklar anlamaz beni
Sessiz olan denizleri severim ben
Diskotekler bana göre değildir bilirsin
Gürültüyü hiç sevmem…
Bir tek rüzgar olmalı gittiğimiz yerde
İçmeden sarhoşum yine bu akşam
Caddede İstanbul kızını gördüm
Selamlaşıp konuşacağız sandım
Yüzüme bakmadı perişan oldum
Yıkıldım caddenin tam ortasında
Baharın en güzel çiçeğisin sen
Güneşten yakıcı gözlerin güzel
Sevgine dayanmaz, yürekler yanar
Gönüller yıkıcı sözlerin güzel
İnce uzun boylu, endamın nazlı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!