ANADOLU
İbrahim ile İslam'a vatan oldun.
İnsanlık seni bir dönem kaybetse de,
Ey dostların en iyisi en büyüğü,
Bana benden yakın olan sensin.
Her işimin başında sen varsın.
Beni ben yapan Rabbim sana hamdü sena olsun.
Kalbimde sızı var, hüzün var.
Bir pazar sabahı sınav salonunda,
Hayalleri peşinden ter dökerken,
Takvimin sayfaları arasında yol alırken,
Camdan gelen yağmurun sesi,
Sessizliğimizi bozuyordu uyarırcasına.
KORK
Doğarken hissettiklerinden
Dünyanın soğukluğundan kork.
Sıcak yuvadan ayrılışından,
İlk çığlığın devamından kork.
ÜŞÜYORUM
Ey yeşil Bursa işte yine geldim.
Sen ile sende kendimi bulmaya,
Beni sar ve ısıt, üşüyorum.
Niçin üşüyorum yoksa yalnız mı bıraktın,
Ben seni kendime örtü yapmışken,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!