Yılmaz(güney) Şiiri - Erdal Çoban

Gelinalileri topladı yaşamı boyunca
Her zaman tek ve güçlü olmayı istedi
Çocukluğundan geliyordu nefreti
Nefreti sırladı düşlerini

Sürgünlerde yol oldu
Duvar oldu evsizlere mesken
Ülkesine ulaşamadan ölen kral oldu
Kendine bile düşman oldu hayalleri

Sende tek kelimelik bir film olmayı
İmralıda veya toptaşında yatmayı
Dilini bilmediğin ülkelerde özgür olmayı
Özgür olunan ülkelerdeki hayatı
Türkiye’nin cezaevlerine değişmeyi
Öyle çok istedi ki bu halk

Çirkinlikler ülkesinin yakışıklı kralı
Sen Anadolu da bir köy mezarlığında
Gelinalilerin dinginliğinde yatıyorsun
Halkının hançeresi dağlanmış
Kalbinde yatıyorsun