Yılmaz Güney'e Şiiri - Yusuf Ter

Che nin Devrim üzerine bir yazısı[Sosyalizme doğru kitabından alıntıdır.] Bir devrimin gerçekleşebilmesi için, devrimin öznel ve nesnel koşullarının varolması gerekir.Ancak bu, devrim kendiliğinden gelişir ve olgunlaşır demek değildir.Devrim, her zaman ancak zor ve meşakkatli olduğu kadar da aktif bir mücadelesi sonunda ilerleyebilir ve zafere eriştirilebilir.Eğer, sadece elverişli bir durumun gelişmesi beklenerek devrimin çok zor olduğu gerekçesiyle aktif bir mücadeleye girilmezse, devrimci güçlerde oluşturulamaz.Devrimci güçler kendiliğinden, mücadelesiz oluşamaz, ancak zorlu bir mücadele ile büyür ve çoğalır.Devrimin belirleyici anını karşılayabilmek için düşman baskıları karşısında devrimci güçleri koruyarak, aynı zamanda da onları büyüterek ve aktif bir mücadele içinde sürekli bir biçimde yoğunlaştırılarak hazırlanılmazsa, nesnel koşulların yaratılması halinde bile devrimin zaferine ulaşılamaz.Olası kayıpları bahane ederek devrime sırt çervirmek, sonuç olarak HALKI YAŞAMI BOYUNCA SERMAYENİN TUTSAĞI OLARAK KALMAYA ve her zaman en zalim sömürü ve baskı lara, dayanılmaz kötü davranışlara ve aşağılamalara, sayısız felaketlere ve fedakarlıklara zorlamak demektir.Genelinde, devrimci dönüm noktasındaki şiddetli sancılar, yaşlı toplum biçiminin hastaklıklardan doğan süreğen acılardan her zaman için çok daha azdır.Toplumsal devrim, güpegündüz geniş ve dümdüz bir yolda yürür gibi kolayca yapılmaz, rüzgarı arkadan alıp pupa yelken ilerleyen bir geminin seyrettiği gibi seyrettiği gibi hiçbir darbe almadan da ilerlemeyez.Devrim yolunda kaba dikenli çalılar, dönemeçler ve büklümler geçici geri dönüşler ve kısmi fedakarlıklar görülebilir.Zorluklara göğüs germekten çekinme ve olası kayıplar için kaygılar dolayısıyla, devrim yolunda duraksamamak bir devrimcinin tutumuyka uyuşmaz. Tüm ülkerlerde, devrimcilerin görevi bilimsel ve doğru mücadele yöntemlerini, ülkenin iç ve dış durumunu dopru değerlendirerek ve düşmanla kendi güçlerimiz arasındaki güçler oranını doğru hesaplayarak bulup ortaya çıkarmak; önce çekirdeği oluşturmak ve devrimin zor deneyimini içinde halk yığınlarını uyandırmak, sonra aktif bir mücadele sürdürmek; ancak, tehlikeli kayalıkların etrafından ustalıkla dolaşarak ve gereksiz kayıpları önleyerek devrimci güçleri büyütmek ve yoğunlaştırmak; muazzam devrimci olayı karşılamaya mükemmel bir biçimde hazırlanmaktır.Bir kez devrimci durum yaratıldığında, geçikmeksizin ve fırsatın kaçmasına izin vermeksizin, gerici düzeni parçalamak için kararlı bir mücadeleye girmek gerekir. Devrimci mücadele biçimleri ve yönetimleri, kişilerin iradesi tarafından değil, bütün ilişkiler içinde, somut nesnel ve öznel koşullar ve gerici egemen sınıfların direnci tarafından belirlenir.Devrimciler, bütün bütün mücadele biçimlerine hazır olmalıdır, politik ve ekonomik, silahlı ve silahsız, legal ve illegal mücadele gibi değişik mücadele biçim ve yöntemlerini ustaca birleştirerek devrimci mücadeleyi maddi bakımdan geliştirmek zorundadırlar. Karşı-devrimin şiddetinin kullanılması, bütün sömürücü sınıfların egemenliği için zorunlu bir araçtır.İnsanlık tarihi herhangi bir egemen sınıfın kendi egemenlik gücünü yumuşak başlılıkla terk ettiği yada her hangi bir gerici sınıfın karşı-devrimci şiddet kullanmaksızın, hasmına boyun eğerek iktidarı terk ettiğine tanık olmamıştır.Özellikle,emperyalistler, çöküşleri yaklaştığı oranda, egemenliklerini sürdürebilmek için son bir umut olarak şiddet kullanmaya dört elle sarılırlar.Emperyalistler, yalnızca kendi ülkesinin halklarını ezmekle kalmaz, aynı zamanda, soygun alanlarının elden gitmemesi için en kanlı yöntemlerle, tüm askeri güçleri seferber ederek, ezilen ülkelerin tüm devrimci ilerleyişinide ezmeye çalışırlar. Bu koşullarda, ezilen halkların yabancı emperyalistleri yenmeye ve bunlara bağımlı içteki sömürücü sınıfların gerici dikta aygıtı devirip parça parça etmeye yönelik kurtuluş mücadelesi, devrimci şiddet kullanmaksızın başarıya ulaşılamaz.Şiddete vermek ve karşı-devrimci silahlı güçleri, devrimci silahlı güçlerle yenmek gerekir.