Esmer çocuk yine erkenci parkta,
Cennet dahil hayata, böyle kaydırakta.
Eller açık, üşümüş tombul yanaklar,ön dişleri daha dün bıraktı gülümsüyor.
Seviyor da geliyor zahar
Okul kapısının açılması yedi-otuz.
İlkti bu
Suyun,sabunun,dayağın izlerini tarif edebiliyordu oysa.
İlkti bu- yanağının üzerindeki gamzesi,
Birbirine sırdaş iki beni
Dikilmiş sarı tüyleri
Alın içinde tutuşmadan yanıyorlardı-
Payımıza düşen kahvelikte,
Sarı hayallerdi bizimkisi,
Bir tencere etrafında gülüşü kaynaşıklar,
Yataklarımızda sobanın teri, hepsi bu.
Yeşile sürdükçe suratlarımız,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!