Yılmaz Basri Şiirleri - Şair Yılmaz Basri

İnkârı mümkün müdür ey sevgili?
Suya vuran yağmur damlasını
Gülün kokusunu
Kanın tuzunu
Suyun buz
Buzun su

İncir çekirdeğini doldurmaz bir bahane ile
Dudak büktün diye
Gölgesine sığındığım ağaçlar bile küstü
Arnavut kaldırımda kedi yalnızlığı insanlar
Ve Saf tutmuş bütün sokak lambaları kör
Kuytu bir köşede

Güneşin şavkında uyanınca o şehir
Küfürler yükselir
Çığlıklar dövülür
İskorbüt tebelleş olur
Ve ölüm erken bulur çocukları

Ne yani
Bu işve
Bu cilve
Bu naz

Kime yani?

Gülüm
Ne etsem
Nerelere gitsem
Elim varmaz
Dilim dönmez
Dardayım

Geceye
Gündüze
Bu
Andan
Öncesine
Kibrit

1. YAZIT

Köpek Havlamasının
Arkadaşlığı

2. YAZIT

Bülbülün Afoni Ötüşüdür İntizar

Tanrılar
Saklı kentlerinde inziva edip

Bir nevroz akşamı
Toprak sancılı bir yanda
Bir yanda anam
Utangaç sancılarda sevinçli
Mart-1957
Bedvan diye bir köy

Söz vardır dikendir dilde
Kanatır
Söz vardır çavlandır
Aktıkça, dinlersin
Sen sus
Dilin akreptir senin