ŞAHVER ÜSTÜNDAĞ “AKROSTİJ”
Şuledir manidar bakan gözleri
Asumanda gezer hale izleri
Hasleti melekler mesabesinde
Vecize sayılır güzel sözleri
Sorumsuz ve duyarsız serler hesap verecek
Elbet vaktı gelince ektiğini derecek
Dâlalet ve ihanet gölünde yüzenlerin
Er geç millet mutlaka defterini dürecek
Anlaşılmaz hâl ile nere yol alıyorlar
Dağda koyununu güden
Köyde harmanını döven
Yayık yayan yaşlı Ninem
Türkü sever, türkü söyler
Koyun, kuzu meler gelir
İblis diye bir varlık, dolaşır dünyamızda
Çekip çevirir bizi zahirde, hülyamızda
O ne menem şey ise, bir adı da kör şeytan
İşlerimiz ters gider, görünse rüyamızda
Türlü oyunlar ile gelir bizi kandırır
BENİ BENDEN ÇALAMAZLAR
Ben nerdeyim, güneydeyim
Ben nerdeyim, kuzeydeyim
Doğu, batı her yerdeyim
İçinde koparsa bir gün fırtına
Gözyaşın dizilir ardı ardına
Tüm derdin eklersin benim derdime
Ben öyleyim işte, beni hatırla
Kavrulur yanarsan bir gün derinden
Kimin dilberisin gözlerin elâ
Seni gören âşık düşmez mi yola
Bakma bana öyle gönlün yok ise
Açarsın başıma püsküllü belâ
Gönlümü ümide takar gidersin
GERÇEK İNSAN
Anlatmadan geçemem o müstesna insanı
Eğer tanımıyorsan bu aciz kuldan tanı
Her sözünde nasihat her sözünde hikmet var
Gönülleri fet eder güzel tatlı lisanı
Gelin dostlar neler oldu
Göz pınarım yaşla doldu
Gonca gülken hazan oldu
Fatih sana neler oldu
Kara haber tez yayıldı
Gönül yaylasını yaylamadıkça
Hikmeti kelamdan anlamadıkça
Neyleyim ilmini allâme olsan
Hakkı adaleti kollamadıkça
Kendini katrede umman sanırsın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!