Her gelen içini bana döküyor,
Hele doğruları belim büküyor,
Çocuklar var ciğerimi yakıyor,
Sana ne söylesem kardeşim YILMAZ?
Beni devlet sanıp yükleniyorlar,
Sanki dertlerinden paklanıyorlar,
Devleti yıkarken saklanıyorlar,
Sana ne söylesem sırdaşım Yılmaz?
Onları döşünden itemem geri,
Hepsine diyorum gel beri, beri,
Mahv eyleseler de bedende seri,
Onların dertleri kordaşım Yılmaz.
Figânisin bütün incelik sende,
Bilmiyorum sende ne buldun ben de?
Küçük et parçası yanar bedende,
Emiroğlu senin kardeşin Yılmaz.
26-02-1998
Kayıt Tarihi : 21.12.2012 20:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
UYAR Tembellik yorganın çekip başına, Gece gündüz yatıp uyuyanlar var, Ayıplayıp durma boşu boşuna, Var derdine ortak olda sen UYAR. Horlayıp itersek döşünden geri, Kim de bulsun aradığı değeri? Yana yana kebap olmuş ciğeri, Kul da kusur olur dede sen UYAR. Figani insanlar neşelensinler, Kahve köşesinde düşünmesinler, Kışın evden eve taşınmasınlar, Emiroğlu sevmek sana pek UYAR. FİGANİ(Faik Yılmaz) 24-02-1998
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!