Nihan Yıllar Şiiri - Gürhan Kurukaya

Ardıma baktım da yoksunuz yıllar!
Gelecekte misiniz, o bile muhal!
Ağarmış saçımda mı saklandınız?
Fısıldıyor alnımdaki imzalar!..

Kar olduk yağdık saçlarına elhak!
Ne kâkül bıraktık ne de bir şakak.
Dön de bak ibretle resimlerine!
Göreceksin bizi orda muhakkak.

Sizi idrak etmek ne de zor yıllar!
Hangi yana dönsem neden firak var?
Kaybolmuş, zamanın sayfalarında
Çelik çomak oynadığım insanlar!

Döner hep felekler, meşk eder kamer!
Ardından koşana vurulur semer.
Revan olur günler hep su misali,
Bizse mazideki sessiz şahitler…

Bende hatıralar eksik be yıllar!
Solmuş yapraklar gibi savrulmuşlar!
Yoksa uzunca bir rüyada mıydım?
Göz kırpıyorlar sanki kırıntılar…

İnsan bilir mi ki “hangi yıldayız!”
Misal aleminde, bir nihandayız.
Bir nefes misali emanet size,
Saatte, saniyede, her andayız…