özlemlerin
bunalmışlıkların
tükenişlerin yaptığı fonda
süklüm püklüm bulutların
yaprağını döken ağaç
yere düşen kozalakların
ertelenen duygular
acıların rağmına
ağız dolusu
kahkaha atmak geldi içimden
yüksünmeden
dert etmeden
önünü, ardını
hiçbir şey düşünmeden
mümkün olmadı, olamadı
lakin yumru olup düğümlendi
kement gibi oturdu boğazıma
deprem oldu sanki
kırlangıç çırpındı yüreğimde
fal taşı gibi açılan gözlerimle
söküp uzaklaştıramadım
bir türlü atamadım içimden
kurtulamadım yılların ağır yükünden
Eylül 2022
Kayıt Tarihi : 30.9.2022 16:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!