Saçlarına aklar düşmüş,
Yüzünde yılların izi
Yorgunsun yaşamaktan
Sarhoş gibisin içmeden.
Kim bilir neler yaşadın
Kim bilir ne acılar çektin
Kendini hep yalnız hissettin,
Etrafında sürekli birileri olmasına rağmen.
Kim bilir hayat sana ne kelekler yaptı
Bazen isyan ettin içinden,
Hep yanlış anlaşıldın,
Belki de kendini anlatamadın.
Hayal kurmayı severdin,
O hayallerin içinde yaşamayı da...
İstediğin gibi bir dünyada
Barış ve huzur içinde.
Gün geldi yüreğin çok sevdi,
Bitkin düştü sevilmekten.
Bir de o dokunuşlar yok muydu
Sımsıcak ellerinden.
Ömür dediğin ne ki
Geldi ve geçiyor duraksamadan.
İster ardından güzel eserler bırak,
İstersen hiç bir iz bırakmadan çek git.
Uzaklara git,yıldızların yanına
Oradan dünyayı seyret,insanları
Hala birbirlerini nasıl öldürdüklerini
Ve dua et barış için...
Kayıt Tarihi : 31.8.2014 18:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bitkin düştü sevilmekten.
Bir de o dokunuşlar yok muydu
Sımsıcak ellerinden. '
TÜM YORUMLAR (53)