Yılların Şiiri - Osman Garip

Biri geldi yarimi aldı da götürdü
Vurdu garibi yerden yere batırdı
Kader bana hep çile dertler getirdi
Hiç birisi de dostum olmadı yılların

Bir yılımda bana acıyıp güldürmedi
Kimisi sillesini vurdu da öldürmedi
Felek benim çarkı düze döndürmedi
Hiç biriside güldürmedi beni yılların

Elli beş yıl kovaladım hep kaçtılar
Gönlüme türü çeşit yaralar açtılar
Güldürmeye hep zenginleri seçtiler
Biri de güldürmedi garipleri yılların

Bir güzel sevdim çok gördüler aldılar
Beni dertten derde atıp çöllere saldılar
Hiç bir kimsem yoktur öksüz buldular
Gariple öksüzlere acıması yok yılların

Zar zor ben de bir yuva kurmuştum
Rahatlayıp bir kaç zaman gülmüştüm
Bir güzel sevmişti ben de sevmiştim
Nazarına kurban oldu yuva yılların

Ecel aldı yarimi çok gençlik çağında
Baykuşlar ötüyor şimdi güllü bağımda
Yirmi senem geçti yarla çerkezköyünde
Nazarına geldik yarimle de zalim yılların

Beş nufus olmuştuk şimdi tek kaldım
Neredeydim dostlarım nerelere geldim
Kendimi gene gurbette yalnız buldum
Kaçamadım tuzagına düştüm yılların

Mutlu oluyor yıllar garipler ağlarken
Herkes güller garip karalar bağlarken
Azraili çağıssam gelmez daha erken
Garibin hiç birisi dostu olmadı yılların

Sürünmesem azrailde gelip bulurdu
Yaşa başa bakmaz gelir canımı alırdı
Ölseyidim yıllarım herhalde özülürdü
Çile çektirecek biri olmazdı da yılların

31 / 12 / 2007 İzmir