Yıllardan sonra,yılların içinden gelen bir adam,
Yeniden yürümeyi öğretti kadına,onunla
hayat yolunda.
Sevmeyi öğretti, "dursun " dedi zaman,
"Ateş kül olmaz " dedi " yanmadan ".
Anlattı ona, doğanın sesini,gözlerdeki
gülümsemeyi.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Çok güzel bir şiirdi
Yüreğinize sağlık
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta