Yılların İçinden Gelen Adam

Yıllardan sonra,yılların içinden gelen bir adam,
Yeniden yürümeyi öğretti kadına,onunla
hayat yolunda.
Sevmeyi öğretti, "dursun " dedi zaman,
"Ateş kül olmaz " dedi " yanmadan ".
Anlattı ona, doğanın sesini,gözlerdeki
gülümsemeyi.
"Bırak mazinin hıçkırıklarını,bırak kendini
Sev , yalnız sev " dedi...

Kavuşma nasıl olurmuş akan sularda
Ve durgun akan zamanda,
Papatyaların altın gözlerinde aşkı görmeyi
Yeşeren mevsimleri zamanın tozunda,
Aralanırken, çöken sislerin perdesinde
Yüreklerin doğuşunu gösterdi.

Yorgun düşmüş, yoksun kalmış sevgiden
Sımsıcak ve usulca tuttu kadının elini
Yorgun bir adam, yılların içinden gelen.
Öyle sevdi ki kadını, gözünü kırpmadan
ADAMCA
"Başımı koydum bu yola, tek ve gerçek
KADINIMSIN " dedi.
"Karınca olsaydım eğer, ellerini taşırdım
yuvama
Güneşin altında, akşamaca " ,
Dedi adam....

" Başım sana gölge, kollarım kanat,
Yeminimdir sana, ömrümce sadakat.
Gözümde fer, kollarımda derman ,
dizlerimde takat,
Kalmasa da ,taşırım seni ÖLÜMÜNE ",
Dedi, yılların içinden gelen adam.

Bilemedi bir tek şeyi;
Kadını;yılların; nelerin, nasıl incittiğini.
Belki de bildi ama söyleyemedi.
Bu yüzdenfrekansları tutmadı.
Anlamsız anlaşmazlık, bu derin aşkı
kanatlarından kırdı
Ve yargısız ,acımasızca derinden yaraladı.

Sonunda,gözlerini yumdu kadın, bağrına
taş bastı,
" Sonsuza dek sustum ve gittim " dedi.
Yılların içinden gelen adam "Dur, yapma"
dediyse de,
Kadın " ÖLÜMÜNE sevdim,
Sensiz cennette bir ,cehennem de, ama
HOŞÇAKAL "dedi.
Adam durdu, önündeki umut ve saadet
kapısına baktı,
Dizleri bükülmüş, yaşam durmuş ve bitmişti,
Sadece, " DUR, ÖLÜMÜNE " diyebildi.
Ve geldiği yılların ötesine tekrar geri gitti...