Yılların dönen tekerlerinde

Yılların dönen tekerlerinde…

Şimşekler vuruyor çivilerin üstüne,
Çakıyor yıldırımlar, çivileri çivilere
Dönmüyor giden tek canlı, inat etmişçesine
Geri dönmez hayat gibi, zaman titriyor canında…

Rüzgârın sürüklediği, değerlerin esintisi vuruyor,
Kaybedilen bir ömür, kayıyor ayaklarından,
Tutunamıyor kitlenmiş, parmak eklemleri cansız adeta,
Kayan bir yıldız gibi; seyrediyor arkasından bir müddet, mıhlanarak…

Yapabildiği yalnızlık duvarında, sadece bir delik açabilmek,
Nefes almak ve alabildiğine kendini yaşamak adına,
Yılların mahzunlaştırdığı ve suskunu oynattığı ruhu,
Bir ayna buluyor san ki; kendi senaryosunu, vücut diline yansıtmak için…

Gözleri bir ışığın loş gülüşü oluyor, ama tedirgin bakışlarında,
Hep bilinmeyen eksiliğin; boşluğu dokunuyor tene, hissediyor yüreği dolmuş,
Gözlerinden akmayan damlalar, sanki duygularından dökülüyor sessizce,
Hep hasretin bir koluna yaslanmış, yılların dönen tekerlerinde…

Oktay ÇEKAL
11.03.2012-08.25