Yılların çemberi

Hep bir burhandı eski yıllar
Ağlamalara çer çöple çamur karışırdı
Yemekler ertesi güne kalamazdı
Geldi geçti yıllar yıllara karşı
Kurt görünümlü kuzular türedi bir yıl
Kuzu görünümlü kurtlar eski moda oldu
Kurtlar da bu işe şaştı ben de
Her günümüz bir tahtırevalli
Bir gün yükseliyorsun ertesi gün hop!
Ama büyüdüm elimdeki balonu
Çoktan kaybettim, kayboldu
Bana yeni bir balon alacak baloncu yok.

Ayşe üzgündü ya ahmet de mutlu değildi
Yeni yeni kameralar türedi yıllarca
Ama gerçeği hiçbiri gösteremedi
Hosteslerin gülüşleri kadar içtendiler
Elimizi verdik yerine sakallarını verdiler

Yıllar geçti yollar değişti
bir buhran geçti
Kameralar değişti spikerler değişti

Para.
Din.
Kan.
Siyaset değişmedi

Para yol göstermedi
Din tek başına yetmedi
Kanla gözyaşı hep aktı
Siyasetle hepsi sıvandı

Oluşan şey mimari harikasıydı
Tüm mimarlar diz çöküp yalvardı
No’lur bize de anlat nasıl oldu bu

Giren eldeki malzeme hep farklıydı
Böyle olsa da nasıl sonuç aynı?

Tarih tekerrürden ibarettir.
Dün olmasaydı bugün yapamazdın
Dün ilk yapan dahi
Düne bakar

Bugün yeni bir şey yok
Yarın yeni bir şey olmayacak
Ertesi günler de seni şaşırtmayacak
Yıllar akacak buhranlar
gelecek geçecek sen eskiyi esefle
Anacaksın

İncir ağaçları kesilecek
Gülün yanında dikenler bitecek
Kanlar gözyaşlarıyla seyrelecek
Bunlar yeni değil

Kuzuların intiharları ilk günden vardı
Bir insan ki şerefi
daha ilk günden belliydi

Mal davası olan ve onları güdenler
İlk günden vardı
Yıllar yılları kovaladı geçti ve geçti

Dünyanın öbür ucunda da sevgi yoktu
Sende sevgi olmadığı sürece

Evin önü dahi korkunçtu
Sen hep korktuğun sürece

Doğudan batıya batıdan doğuya
Trenler gelir gider derdi yazar

O öldü ama binlerce tren ve yolcular
Bilmeden onu, binmekte bilinçsiz

Hırs hep aynı, hep daha iyisi kıvılcımı
Kahramanların koltukları yanıyor hırstan
Belki bir tutam kum söndürür hırsı?
Süraka da atını kuma gömdüğünde
Sönmüştü tüm ihtiras davası

Cinnetler, karalamalar her gün
Her gün nefret her gün şiddet

Bu çarkı devirsen de değişmez
Çarkı çevrilir aslı kopmaz zeminden

Yıllar beni bana unutturdu aynıydısa da
Bizi bunla şunla uyutturdu yıllar
Günler döndü sabah ve akşam dümeni

İnsan özü yerli yerinde közde veya kül
Doğada bir bilmece yok
Bir ceylan kalırsa yine sekecek
Bir avcı kalırsa yine onu vuracak

Bir kadın ve bir erkek kalırsa yine
Çocuklar doğacak bu sefer
Ahmet değil de Murat olsun
Aynı mutsuzluk tüm benliğini saracak

Ansızın bir deli çay çıkacak da karşına
Sonraki günlerde esefle kanamadığına yanacak

Bir tutam tuz kalırsa dünyada
Birileri yemeğe
Birileri yarana atacak
Bu hep böyle olacak.