Yıllarımı Güneşe İçirdiler

yıllarımı
güneşe hapsedenler
beni güneşe içirdiler
içimde büyüdü yalnızlık

öyle mahzundu ki düşlerimiz
dört duvara bizi bekçi ettiler
ranzaya tenlerimizi serdiler
saksılardaydı bizim baharlarımız
uykularımıza başlayışlarımız kalabalık
yüreğimizdeki özlemler kimsesizdi

kulaklarımız sevdiklerinin sesine hasret
uykularımız delik deşik
bakışlarımız donuk
sevinçlerimiz öksüz
tarumar edilmişiz
soğuk zemherisi gülüşlere

yarın yanağı düştü yüreğime
bu hasretlik biter mi
burada umutlar söner mi
kucağımda saklı yarın gülüşleri
umutlu günleri getirir mi

başımı yoluna koyduğum
iyi dünya umudum
bana sahiplik eder mi
bu insan zalimleri
fikirlerimi ipe dizer mi
fikrimle birlikte
ilmiği nefesimi keser mi

ben daha karışmadım yaşama
yaşanacak güzel dünya düşlerim var
sevdiğime şiirler yazacağım
anama iyi evlat olacağım
uğruna hapis yattığım fikirlerime
yaşanılası renkler katacağım

ben daha ilmeğe
boyun verecek kadar büyümedim
alın ellerinizi üzerimden
leş kargasına
bezenmiş ellerinizi çekin
elleriniz soğuk
tutamazsınız yüreğimi