Yıllarım Sonunda... Şiiri - Fatih Porsuk

içimde onmaz bir yara,
bu aşklar nede çok boşa
kapatsam bütün sesleri,
sustursam tüm ışıkları,
hayata nöbet arkadaşlığı
ateş ve su ortaklığı
gülerken ağlıyor,
ağlarken gülüyor
nazar eyledim tebessümle.

terse akıyor sular,
yani geceler gündüz
gündüzler gece oluyor
bu terslikte sana mı terslenmeliyim,
ah bu yitikliğim geceye namzet
hayaloğlu diyor;
'birlikte olanlar gece oldumu
sevişir koklaşır yatar uyurlar,
yalnızlar bu yüzden gecenin yarenidir
oflanır hayıflanır dertlenirler'
bu yüzdendir dertli şairliğim.
benim bu sakinliğim de
elbet bundan giderlidir,
gelir hanesi daim yalnız,
her dem karanlık gece

gecelerdir kendindeki sen
hani el ayak çekilir
baş başasındır benliğinle
yani gündüz esasen oyalar seni
gece ters düşer olmuşluğuna
çelişir güneş ile ay
bittabi yıldızlar.
duygular hareketlenir

işte böyle bir düşsündür
aydınlığa gelesin
ihtiyar gözlerim hayalini seçemez
düşkünlüğümsündür her gece
anne sütüne taparcasına
ağlayan bebekler gibi

ustanın pinokyosu vardı
oğlu gibi sevdiği
ama yalanları burnundan geldiği,
seviyorum deme,and verme hiç
burnun yeterince havada,
hayallerim vardı yaşar gibi
yaşattığım hayalinle,
kölen olsam hani o denli
kuntakinte kahramdı ya belki,
tek kişilik samanlıktan kulubesinde

adım adım yaklaşırım bendeki sana
adımlarım yavaşlar gittiğin o gün
sancağımdan sancılarım eser
bir şiir daha böyle acitasyon kokar,
bir beyaz sayfa daha grilenir
boğuk nefesli bir şairin kaleminde

ve sen çıka gelirmisindir yıllarımın sonunda,
yıllar sonra,
yıllarım sonunda......

Fatih PORSUK
12/01/2008