Yıllarım Şiiri - Hidayet Abacıoğlu

Bahar gelmiş duyuluyor Turna sesleri,
Ilgıt ılgıt esiyorken seher yelleri.
Boyu uzun narin selvi dal gibi,
Geçer gider bir gözleri sürmeli.

Bizim ömür dediğimiz zaman dilimi,
Ne kadar kısa söylenir öyle değil mi?
Gördüklerim seyir için filme alınsa,
Seksen yıl da yetmez, seyredilip bakılsa.

Gençtim bir zamanlar, kuş gibi kedersiz,
Ömrüm nasıl geçip gitti böyle habersiz.
Rüzgar misali kelebek gibi sessiz,
Allah gizemli çalışır gösterişsiz.

Yaşlılık bize atfedilen değer oluyor,
Eskiyen yaş değil, duygular yoruluyor.
Hayatın kaçınılmaz sonu fısıldanıyor,
Saçlarımın rengini çalan yıllarım.

Geçen uzun yıllar olur mu hatırasız,
Renkli geçti hayatım, bazen de acımasız.
Yıllar gibi mevsimler de vefasız,
Ömrüm soldu, yaş oldu seksen dokuz.

Ne kadar gamlıyım, şu akşam vakti,
İçimde kanayan bir yer var sanki.
Bir mevsim daha geçerken ömürden,
Mümkün mü maziyi silmek gönülden.

Hidayet Abacıoğlu der ki dostlarım,
Nerede? Rahmetli olan nice canlarım.
Tesellisi yok artık baharın,
Elveda size uzun yıllarım.