YıLLarım Şiiri - Gül Özlem

Bıçak sırtında can çekişen düşlerimin,
Sormadan aldığın pembe gülüşlerimin,
Çocuk ruhumda kaybolan sevinçlerimin
Hesabını vermelisin yıllarım.

Yitik şehirlerde,kayıp giden gençliğimin,
Son gülen iyi güler,deyip avuttuğun günlerimin,
Gönül bahçemde soldurduğun güllerimin,
Vebalini çekmelisin yıllarım.

Kolay harcayıp,zor zamanlara sattın beni
Hergün hayal kırıklığına uğrattın beni
Mücevherdim arka vitrinde unuttun beni,
Değerimi biçmelisin yıllarım.

Yoğurdun beni hayat denen teknede
Cimri davrandın bana mutluluğu vermede
Cömert ol artık banada sevgide
Kaybettiğim aşkı bulmalısın yıllarım.

Çabuk geçtin olamadım farkında
Baharımı yaşattın sen hep hazanda
Savurdun yine yaprak yaprak çarkında,
Dermelisin beni yıllarım.

Layık görmediğin kayıp vuslatın,
Onulmaz yaralar açtığın şu ruhumun
Zehirini içime akıttığım acı hasretin,
İlacını vermelisin yıllarım.

Bunca yıl ağlattın hep sessiz sessiz
Hayatın yükünü sardın sırtıma nedensiz
Gıyabımda karar verdin,benden habersiz,
Cezamı çekmelisin yıllarım.

Aşkı verdin,acı çektirmekti niyetin
Olamadık seninle dost,bir türlü sevemedin
Saadeti dağıtırken beni görmedin,
Mutluluğu önüme sermelisin yıllarım.

Hem ateşte yaktın beni,hem korda,
Bıraktın beni sen,her zaman zorda.
Son biletimi keserken,ömür dediğin bu yolda,
Vedanı iyi etmelisin yıllarım.