yıllardır ahları yudumladım zehir kadehlerinde
cigerlerimi söktü celladı yanlızlıgın
bana bir nefeslik hayat bırakmadı
ne zaman derin bir nefes almaya çalışsam
hayatın karanlık kusan sokaklarında
kanlı damarlı bir el çöktü bogazıma
damlamaz oldu gözlarimde irin gözyaşım
dudaklarımda sessiz hıçkırıklarım
boşuna geçmiş oldum hayattan
kimselerede dokunmamıştı oysa gölgem
sadece ben oldum birkaç kere
belkide sevmesi bu yüzden karanlıgın pelte olmuş vucudumu ruhumu
aydınlık arıyorum bu karanlık hengamede
seni görüyorum
sana geldikce ben kayboluyor sen oluyorum
söylesene beni santim santim yok ederken
hala neden seni seviyorum
P.SERCAN TORUN
Kayıt Tarihi : 4.12.2007 18:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!