Üşüdü rüzgarlar,yaprakların arasında,
Kılıktan kılığa girdi,içimdeki soğuk.
Acılar ses veriyor,boğuk boğuk,
Dalların sızlayan her yarasında.
Bir bir ölüyor sevinçler,her hüznün sonrasında.
İçine kapanan insanlar gibi,sessiz ve dalgın,
İçimde hep aynı yangın,
Uzak hatıralarda kalan solgun bir resim.
Bugünle değişmek mümkün değil dünü.
Sadece bir sevgilinin en son tesellisi,
Yıllarca içimde sakladım seni.
Hiç olmazsa arada bir hatırla beni.
Kayıt Tarihi : 2.1.2017 21:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!