Yıllarca gittiğim okulun soğuk yeşilsiz bahçesinde,
Tek sırada geçirdim hayatı kendimle.
Sıcak bir tost kokusu annemin yaptığı beslenme sepetimde durur,
Omuzunu tuttuğum kız arkadaşlarım olurdu.
Sabahın soğuğundan kalma üşümelerim ve ellerim cebimde kalırdı evimden yalnız yürüdüğüm köşelerde.
Sabah ağrıyordu gözlerim ağlarken,
Siyahtan maviye dönen önlüğümle seni arıyordu ellerim,
Bir yan sınıfta belki, belki koridorlarında koşturuyordum hayatın.
O yazın, o aydınlık gecesinde,
Kayarken yıldızlar seni istiyordum yıldızların içinde.
Seni bulmak zordu,
Yaşamak aldanmaktı sensiz geçen senelerde.
Şimdi de sabah oluyor, şimdi de ağartıyorum günü üstüme.
Küçük bedenim büyük şimdi,
İçimde eskiden kalma fırtınalarla geziyorum.
Dizlerimi yere vuruyorum, kollarım sana açık,
Karadeniz gibi hırçın mıyım bilmem ama,
Uslu bir oğlan değil artık sana gelen bu çocuk.
Anlatacağım çok şey var,
Nerede bilmiyorum kaybettiğim harflerim,
Dizilsinler yan yan söyleyemediğim kelimeler.
Gel! Küçücük bedene sığdıralım ömrümüzü bu beden büyüyene kadar....
24 Ocak 2014
Eray UstaKayıt Tarihi : 24.1.2014 11:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!