Yıllarca Şiiri - Boğaç Yüzgül

Yıllarca sesimi duydun uzaktan uzaktan

Sesim sessizdi sesin için

Sesin gibiydi sessizliğim

Sessiz çığlıklarımda deniz vardı hep

Ama denizim yoktu hiçbir denizde

Gün doğdu

Gün battı

Günler gecelre battı

Bütün denizlerde o denizi aradım

Denizimi aradım

Kulaç kulaç arşınlıyordum denizleri

Deniz yoktu

Denizim yoktu

Kulaçladım, kulaçladım, kulaçladrım

Bir akşam vakti sesini işittim usulca

Mavisini işittim

Fısıltısı ışıltıydı

Işıltısı buram buram deniz, pare pare deniz, masmavi denizdi

Maviş maviş bakan bir deniz gördüm ufuklarda

Denizim oradaydı

Aradığım deniz oradaydı

Koştum dalgalarına boğulmak pahasına

Bir gece vakti doğdu denizimin güneşi

Her dalgasında güneş vardı

Her dalgasında nefes

Deniz mavisi derinlikler çağrıştırıyordu yüreğim

Rüyam oldu

Dünyam oldu

Hülyam oldu

Rüyadaydım besbelli

Uyanmak istemiyordum

Uyanmamalıydım

Rüyanın bitmesine dayanamazdım, dayanmamalıydım

Uyandığımda dalgalarındaydım denizimin

Denizim rüya değildi

Islanmıştım sırılsıklam

Gözyalarım değildi akan bedenimden, denizimdi;

Rüyam gerçekti

Denizimdi tüek gerçeğim

Denizim çiçeğim oldu

Denizim gerçeğim oldu

Denizim nar çiçeğim oldu, gece bile parlayan

Denizim kır çiçeğim oldu, yürek ateşimi harlayan

Denizim derinliğim oldu

Denizimin derinlerindeyim şimdi

En derin denizlerden daha derin

En serin gölgelerden daha serin

Denizim bu aşk senin eserin