Yıllarca Şiiri - Alaaddin Emre

‘’ Elbet Betül’e…’’

yolculuklarım oldu uzun kısa
kaygısız bilinmezliklere tuhaf
kendi kendine
bile
bezmeyen gezgin
kabuk bağlayan yarasıyla dolaşan
kaçak aşık
ki
ilk öpüşten sonra
sadakaydı diğerleri
yalpalamaydı
gölgeydi
bozuk plaktı
dağın öteki yüzünü görmeden
dağın resmini çizmekti

sahi yüzün çok güzeldi
gözlerinle gülerdin
burnun
biçimli dudakların
sınırları özenle belirlenmiş bir ülkeydin

her şey güzeldi
harikaydı gökyüzü kadar
kısa zaman dışında
pırıl pırıldı

haydi size bir soru
bir sokak adı
mineral nazım bey
bilin bakalım nerede
kopya da vereyim isterseniz
o sokağa da yağmur yağardı
sonra yıllar önce o sokakta bir kız yaşardı
adı betül

susuzluğumdan
topraklarım çatladı
kan ağlayan ellerime bakıp
ay güldü gece deliliğime

ben de dedim ki ona
her şair yalnızdır senin gibi
bu iş böyledir
yıllarca