Yıllara İnat Şiiri - Adem Karagöz

Dışarı da pusu da hain karanlık.
İçerde bir duvar,suratı asık.
Bir kapı,pencere,birde parmaklık.
Bir yatak,bir yorgan,birde taş yastık.
Bir halı,bir masa,duvarda ayna.
Bir ampul is tutmuş,soluk aydınlık.
Bir de yalnızlığın,başıma bela.
Kah yatar uzanır,hayal kurarım.
Kah kalkar dolanır,volta atarım
Kah türkü çağırır,şiiri yazarım.
Kah çığlık atarım,yalnızlığa inat.
Bazen duraklarım,bakıp aynaya.
Süzerim kendimi masum bir bakış,
Birden anılarım düşer aklıma.
Bilmem nerde biter bu sonsuz yarış.
Bazen hırçınlığım çöker üstüme,
Derim uçup gitsem olsa da kanat.
Yenilmek,usanmak,yorulmak bilmem.
Direnirim hala yıllara inat.