Yıllara Anlatamadım Kalbimde Taşıdıklarımı

Yıllara Anlatamadım Kalbimde Taşıdıklarımı

Kendime bile anlatamadığım
Sessizliklerim vardı…
İçime konuşurdum,
Kalbimde kırmadan,
Ama her darbeyi kendi içimde karşılayarak yaşardım.

Çünkü ben,
Pes etmemenin adını ezberlemiş bir kadındım.
Gecelere sığmayan düşlerimi,
Gündüzlere sığdırmadan büyüttüm,
Ve içimde hep
Kendi kendime büyüttüğüm bir sevgim vardı.

Bir çocuğa dokunur gibi
Şefkatle tuttum yüreğimi,
Kimse bilmedi,
Kalbimde büyüyen duygular,
Bir annenin emzirdiği umutlar gibiydi…

Ben, hiç kimsenin anlayamayacağı kadar
Derin yaşadım her şeyi.
Bir kadının
Gülümserken bile içinin paramparça oluşunu
Kimse göremezdi,
Ama ben yaşadım.

Kimi zaman
Rüzgârın saçımı okşayışı
Bana yıllardır içimde sakladığım bir adamı hatırlatırdı…
Adını söylemedim,
Ama kalbime ihanet de etmedim.

Çünkü ben,
Bir kere sevmiştim…
Ve bir kere inandım,
Kendime, kalbime,
Ve içimdeki o büyük yangının bir gün
Bir gülü ısıtacağına.

Yıllar geçti…
Ama ben hâlâ aynı pencereden bakıyorum hayata.
Ne bir yorgunluk maskesiyle kapattım yüzümü,
Ne de "yeter artık" diye vazgeçtim kalbimden.

Ben mücadele ettim.
Kadınlığımı, anneliğimi, insanlığımı
Aynı bedende taşıyarak yürüdüm bu yolda.
Ve hiçbir fırtına
İçimdeki sevgiyi yerinden oynatamadı.

Ben…
Kalbini emekle besleyen,
Duygularına ihanet etmeyen,
Ve en çok da
Kendine inanan bir kadınım.

Ben…
Bir hayatın yükünü omuzlarında değil,
Yüreğinde taşıyan bir kadınım.
Yıkıldım, evet…
Ama her defasında
Yıkıntılarımın içinden bir ben daha doğurdum.

Ben kabullendim,
Kırıldım ama susmayı seçtim,
Çünkü sessizlik,
Bazen haykırmaktan daha onurluydu.

Ben bir başkasının yazmadığı,
Ama yüreğiyle hissettiği bir cümlenin kadını oldum.
Her vazgeçişte biraz daha kendime sarıldım,
Her kayıpta daha çok kendimi büyüttüm.

Ve şimdi...
Yıllara anlatamadım belki ama
Bu şiire dokunan her göz
Bilsin ki;

Ben yaşadım,
İçime gömdüm,
Ve hâlâ sevmeye devam ediyorum.

Çünkü ben bir kadınım...
Ve kadın olmak;
Vazgeçmeden, sevilmeden, anlaşılmadan,
Ama yine de içinden bir gül açar gibi
Kendini her sabah yeniden doğurmaktır.

Ben bir kadınım…
Ve kimsenin görmediği,
Ama herkesin aradığı o cesur kalbimle
Sessizliğin içinde hayata iz bırakmaktır adım.

Mehmet bildir
Emel ablama armaganimdir..