On beş yılın elinde büyüdü gençliğimiz,
Duyduğumuz heyecan, o sınıflar, sıralar...
Bugün bile bellidir, olmayan hiçliğimiz,
İki lafın başında dinlenen hatıralar,
İşte bizi düğleyen, ayırmayan kapmaz bağ,
Değişmek mümkün müdür? hükümsüz kalır dimağ...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
gençliğimden geçerken çocukluğumu öptüm...ama şimdi gençliğime sardım kendimi yaş ilerledi çünkü....ve kutladım sayın solmaz...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta