On beş yılın elinde büyüdü gençliğimiz,
Duyduğumuz heyecan, o sınıflar, sıralar...
Bugün bile bellidir, olmayan hiçliğimiz,
İki lafın başında dinlenen hatıralar,
İşte bizi düğleyen, ayırmayan kapmaz bağ,
Değişmek mümkün müdür? hükümsüz kalır dimağ...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla