Yıllar Ve Sen Şiiri - Selahattin Utkun

-Melteme

Serpilerek gerilere düşen nice gün
Gittikçe eskiyen bir bir
Tam otuza iki kala yıl
Her biri avuçlarından kayıp
Saçılırmışcasına.

Çığlık çığlığa gülme ilk resmin
Her karesini ellerinle tutarak
Zamana sabitlemek istediğin
Kim bilir hangi duygularla babanın
Bunu şeritlere kaydettiğini
Sende biliyorsun.

Sonrası malum
Her damla sevinç için bir direniş
Her gülümseyiş için bir çığlık
Her mutluluk için bir ömür
Bütün varlığınla koşmak için üçüne
Biraz daha yorulmak vardı.

Sağından solundan savrulan yıllar
Her biri akıp giden umutsuzca
Aha şimdi yakaladım derken
Apansız yitip giden sevdalar.

Ah o her biri altın olan
Üzerine nakış nakış umut işlenen
Bir sarmaşık gibi tez büyüyen
Ne yazık bir karesi bile değişmeyen
Olduğu yerde durup kalan anılar.

Biliyorum kalbin kadife bir gül
Umutların birer gün çiçeği
Biliyorum nokta kadar isteklerin
Fakat su kadar duru ve kendinsin.

Sen kızım tanıdığımdanda egemen
Evren avuçlarında sımsıkı saklı
Güzeller güzeli yaşamın doruklarına
Salkım saçak çıkıyorsun sevdalı
Ve özlem yüklü yüreğini omuzlayarak
Sevenlerine dolu dizgin koşuyorsun.