Yıllar varki Ta uzaklardan
Çizik çizik eder insanı yokluğun.
Düşersin Kokuşmuşluğun içine
Boğazına dek.
Bir umut diye debelendikçe
Yaşamın Batağında
Çizgilere boğulursun Resimlere bakıp.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta