Ten harap, han türap, bozuldu bağlar,
Döktü hepten özüm, güller tükendi.
Sen serap, can bitap, üzüldü ağlar,
Çıktı lebden sözüm, diller tükendi.
Neşveyi unuttum, gama alıştım,
Gözyaşım kuruttum, sona ulaştım,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta