Yıllar sonra yeniden, tattı kalbim bir âşk’ı
Korkuyorum şimdiden, sonu hüsran olacak.
Kaderin cilvesi bu, sevenlerle oynamak,
Hangi gerçek sevene, nasip olmuş kavuşmak
Ömrümün ortasında, hayatın baharında,
Kâlbim yeniden sevdi kader dedim ben buna…
Keşke sözüm geçseydi âşkla yanan kalbime,
Dayanıp da acıya taş basardım bağrıma
Ben kader mahkûmuyum, oysa sevmek neyime
Kader mahkûmu olan insanın günahı ne?
Yeter artık Allah’ım , isyanım var kadere
Bitsin artık bu çile, kader gülsün yüzüme…
27.07.1992
Erman Ulusoy / Kırklareli
Kayıt Tarihi : 24.1.2025 22:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!