Yıllar Sonra Şiiri - Haldun Çağlayan

laciverdî gecenin içinde Akdeniz;
karşıda, solgun, yalınkat bir odada
çıplak kerevetlerinde fırın işçileri;
özlediğim buğusu çayın, özlediğim dostluğu
anne ve çocuk, sancı ve sancı, yıllardan sonra

ince, sarı saçlarını seyrediyorum gizlice
babam aylardır yaşlanmıyor, kurutulmuş bir çiçek
annem beni hâlâ çocuk sanıyor
ben hiç çocuk olmadım sanıyorum
kalçaları, memeleri annemin, yüzündeki çizgiler
ağrılıyız, hayat girmiş aramıza
derken,
yıllar sonra çocuksu bir sevinç yeniden

solmuş bir fotoğraf buldum albümde
kan ve ter kokuyor annemin teni
kundağım kadar beyaz geceliği, yüzü de
yorgunuz, acılıyız,
ben atıp çıkmışım bir avuç camı
birdenbire başlamış hayatın serencamı
annem beni elmas gibi, yakut gibi tutuyor
bakışıyoruz.. doğaya nasıl da yakışıyoruz
anne ve çocuk, istiridye ve inci
sancı ve sancı

iyi ki yaşanmış aşklar, iyi ki yaşıyorum
‘küllî nefsin zaikat-ül mevt’, madem
yıllar sonra dudağımda bir abdal gülüş
annemin rahmini seyrederken gizlice
yıllar sonra, yeniden...

Mart 2007