Yıllar sonra Şiiri - Ferhat Gören 3

artık acelem yok.
zamanı kovalamaktan vazgeçeli çok oldu,
çünkü fark ettim,
zaman değil biz geçiyoruz.

bir zamanlar ellerim demire, betona, çizgiye alışkındı;
şimdi daha çok sessizliğe tutunuyorlar.
hala üretmek istiyorum,
ama artık bir şeyi yapmak için değil —
onu anlamak için.

bir dönem insanlara ulaşmak istedim,
şimdi onların iç seslerini dinliyorum,
çoğu kendi yankısında kaybolmuş.
ben de kayboldum belki,
ama bilinçli bir kayboluş bu,
bir tür teslimiyet.

tanrı’ya daha yakınım şimdi,
çünkü onu kelimelerde değil,
nefesin arasındaki boşlukta hissediyorum.
dua etmiyorum,
bazen bir cümlenin sonunda
kendimi sessiz bir teşekkürde buluyorum.

yalnızlık eskisi kadar ağır değil.
belki alıştım,
belki dönüştüm.
yalnızlık, bana kendimi dinlemeyi öğretti.

şimdi yazdıklarım,
birini etkilemek için değil,
kendimi unutmamak için.
çünkü insan en çok
kendinden uzaklaşarak yaşlanıyor.

bazen pencereden dışarı bakıyorum,
bir çocuk geçiyor,
üstünde yağmur kokusu.
o çocuğa gülümserken
kendimi hatırlıyorum,
ve diyorum ki:
sen hâlâ ordasın,
sadece sessizleştin.

ölümü düşünmüyorum artık,
varoluşun anlamını çözmeye çalışmak
zaten küçük bir ölümdü her defasında.
ben sadece
yavaşlıyorum.
her şeyin anlamı,
yavaşlıkta gizliymiş.

biliyorum,
bir gün geldiğinde,
ardımda sadece kelimeler kalacak.
onlar da bir gün susacak,
ama o sessizlikte
ben hâlâ duyulacağım.