Yıllar Şiiri - Mehmet Ali Çıbıklı

Beni böyle birden, bitiren yıllar,
Bu ben miyim şimdi, tanıyamadım.
Sana söyleyecek, birkaç sözüm var,
Neden beni seçtin? Anlayamadım.

Oyuncak oldum ben, senin elinde,
Şimdi yaşlanınca, dönüp bakmadın.
Başka oyuncaklar, benim yerimde,
Onları bulunca, beni bıraktın.

Kader dedim bazen, teselli buldum,
İçimde büyüyen, sıkıntılara.
Hoşgörüyle baktım, kaderci oldum,
Bazen söz geçmedi, duygularıma.

Beni benden alıp, götüren yıllar,
Bir paçavra gibi, eskitip attın.
Acımadın bana, sen tekrar tekrar,
Dertlerim üstüne, dertleri kattın.

Seninle ikimiz, ister istemez,
Birlikte yaşadık, geçen günleri.
Senden bir başkası, inan bilemez,
İçimde büyüyen, kor alevleri.

Bir alev ki büyür, yıllarca bende,
Bitmedi günahım, çilem bitmedi.
Benden başka biri, yok mu alemde?
Bu dert beni sevdi, benden gitmedi.

Beni böyle dertli, bırakma yıllar,
Dertlerim üstüme üstüme gelmiş.
Ben yanmışım bir de, sen yakma yıllar,
Aşk, mutlu olursan, öyle güzelmiş.

Bulur muyum bilmem, aşkı bir daha?
Yoksa kaderime, yanmalı mıyım?
Söyleyecek söz yok, geçen yıllara,
Kader diye diye, kanmalı mıyım?

Freni patlamış, araba gibi,
Yıllara takılıp, geçti günlerim.
Yılları sevmedim, yıllar da beni,
Boş geçen yılları, şimdi özlerim.