Yillar Şiiri - Cemal Arslan

YILLAR
Istanbul
Ataturk havalimani, alcaliyoruz
Hava sicakligi onbes derece.
Gece.
Ucak alcaliyor ben derinlestikce.

uc yil oldu.
Istanbul adini her duydugumda
icimde yanan atesi
saklayabilmek,
tam uc yil aldi.

" Istanbul..."
daraliyor yine icim.
Ellerim terliyor yine
donuyor basim,
gozlerimin onunde
bir gumruk dekorunda
veda ettigim, canim.
Sirdasim.

Uc yil oldu,
Canim, canimi alipta gideli.
Nerdedir, kiminledir cicegim
Opmeye kiyamadigim
nazlim, kelebegim.
Sevdimi, sevildimi
sevdigim kadar benim.

Iniyor ucak tarmaga yaklasiyoruz.
sonra tuneller, yollar
donen merdivenler...

Cikis kapisindan geceyorum
zaman tunelînden gecer gibi
Ilerliyorum elimde valiz
bir isaret ariyorum,
tanidik bir yuz
bir cift guzel goz.

Yuruyorum...
Bir adim, bir adim daha
cevirmedim basimi saga
gulumseyerek geldigin o tarafa.

Cikisa yirmi adim.
Durdum, kapadim gozlerimi.
Donmesin basim, donmesin dunya
gelmis ol, orda ol sursun bu ruya...

Gel! Uc yil olmasin!
Geldinmi? Ordamisin ?