Yıllar Şiiri - Leyla Gül Varoglu

takvimlerden düşüp hayal oldunuz
beni dertten derde sürdünüz yıllar
kimsesiz sahipsiz bir yolcu gibi
elemle kederle yordunuz yıllar

geçen her mevsimin bir izi kaldı
ruhumda dinmeyen bir sızı kaldı
tükendi şu ömrüm çok azı kaldı
sanmayın yaramı sardınız yıllar

boşuna hayaller kurdurup bana
kaç gece kadehler kırdırıp bana
vicdanımdan hesap sordurup bana
başıma ne dertler ördünüz yıllar

gülerek ardımdan bakıp durdunuz
ayrılık vaktine akıp durdunuz
bırakıp giderken yıkıp durdunuz
içimde ateşten kordunuz yıllar

körfezde ki yosun tutan taş gibi
gökyüzünde yanlız uçan kuş gibi
günler gelip geçti kara kış gibi
beni de yaşıyor saydınız yıllar
ne çare ömrümde vardınız yıllar